23 Temmuz 2008

ain't no cure



“maalesef modern tıbbın çaresiz kaldığı bir şakayla karşı karşıyayız” dedi doktor yeşilçam klişelerini anımsatan cümlesiyle ve ekledi;

“otuz buçuk, içinde yaşadığın kendine, evine, işyerine, patronuna, mahallene, muhtarına, köyüne, kasabana, şehrine, ülkene, geleneklerine, geçmişine, alışkanlıklarına, tuttuğun takıma, sevdiğine, sevildiğine, sahip olunduğunu ve olduğunu sandığın herşeyine, vesairine ait olmadığını anlamak için çok geç, çok şaka. keşke daha önce gelseydiniz veya otuz buçuk yıl önce hiç gelmeseydiniz yahut çok arabesk bir şarkıdaki serzeniş gibi keşke bir yalan olsaydınız. bu vakitten sonra geçmişinizi değiştiremiyor olmamız bir yana çok tatminkar görünmeyen geleceğiniz için de bir şey yapamıyoruz. mamafih dışarı çıkın ve sizin için yazılan hayatı yaşamaya devam edin. filhakika bunun dışında bir seçeneğiniz yok ve olacağına dair ümidiniz de olmasın”.

4 yorum:

anselmo dedi ki...

bu gencecik yaşında mamafih ve filhakika kelimelerini aynı paragrafta kullandın en azından bununla yetinebilirsin

Adsız dedi ki...

'ben zaten biliyordum' deyip doktor'a nezih bir kahkaha mi atmali, yoksa 'n'aptin doktor' deyip aglamali mi..

hayat cok garip, cok.

alttire dedi ki...

awara hoon anselmo
hatta avaramu.

Cüzzamlı Melek dedi ki...

ben buraya başka bişi yazıcaktım ama
beautiful disaster'ı görünce... öyle neşelendim ki, yazıcaam şeyi de unuttum.
pardon...